Sonunda cesaretimi topladım, kızımı alıp Kızılay'a gittim. "Ay ne var bunda ?" demeyin. Tek başıma Kızılay'a gitmek çok kolay; evimden 50 metre ilerdne otobüse binerim, 15 dakika içinde Kızılay'da İzmir caddesinde tüm tuhafiyelerin bulunduğu bölgede olur, kendimden geçerim. Ama bebekle hele de Ankara'nın havasının son günlerdeki kararsızlığı sözkonus iken gitmeye kalkmak bir hayli cesaret isteyen bir şey oldu.Ama sonunda başardık kızımla bunu da :)) Gerçi Nilay'ın biz eeşlik ediyor olması bir çok şeyi kolaylaştırdı.
Neyse ben size nasıl gittiğimizi anlatmayacağım, zaten kolayına kaçtım, taksi çağırdım :P
Bu aylar sonra benim ilk kez Kızılay'a gidişim (doktor vs haricinde sadece zevk için) , kızımın ise hayatının ilk gidişi oldu. Güzelde oldu. Gerçi çok zaman harcamadık, ama yine de gidebildiğimiz tüm yüncülere gittik.
İlk durağımız her zamanki gibi Beyaz yün oldu. Kızım gittiğimizde uyuyordu.
Nilay teyzesi hemen yünlerin önünde bir resmini çekti. O uyuyorken ben oradaki arkadaşlarla biraz özlem giderdim.
Sonra uyandı, tabi hemen herkes başına toplandı...o etrafa gülücükler saçarken ve herkes onunla ilgileniyorken, ben etrafı gezdim, yünlere, tığlara baktım...
Tabi yeni yünler aldım, ama fazla abartmadım :)
Kızımın bir kez daha yünlerin arasında resimledik ve bir kaç yeri daha ziyaret etmek için oradan ayrıldık.
Günün sonunda inanılmaz yorgundum. Dışarı çıkmanın en zor tarafı hazırlanma süreci, "bir şey unuttum mu?" diye düşünmek ve hep sanki bir şey unutmuşsun gibi gelmesi.
Bir de bebekle dışarı çıkmaya başlayınca farkettiğim bir şey; kaldırımların bebek arabasıyla gezmeye ne kadar elverişsiz olduğu. Kaldırımlardan inmek için rampaların olmaması, olan rampaların inmeye pek elverişli olmaması, ya da bir çok rampanın önüne araç parkedilmiş olması. Bir de ne hikmetse Kızılay'daki tüm yüncülerin merdivenli yerlerde olması, mutlaka merviden indik ve ya çıktık :( Bunları gördükçe aklıma hep bizim için geçici zorluklar bunlar, Eylül büyüyüp bebek arabasını kullanmadığımız zaman bu zorluklar kalkacak ama ya engelliler? Onlar için hayatı gerçekten zorlaştırıyoruz, kolaylaştırmak için gereken özeni göstermiyoruz.Daha önce dikkat ettiğim bu noktalar deneyimleyince, empati kuruncu daha farklı bir anlam ifade ediyor.
Biz kızımla bir adım daha attık, dışarı çıkabilmenin mutluluğunu yaşadık. Şimdi heyecanla havaların güzelleşmesini ve birlikte daha önce zevk alarak gezdiğim bir çok yeri yeniden keşfetmeyi bekliyoruz.
:)) yerim ben senin yüncülerdeki yumağını..
YanıtlaSilevet canım çok haklısın kaldırımlar konusunda, benim bir de ikiz arabasıyla o elverişsiz kaldırımlardan geçme zorluğumu düşün, tam kendimize uygun bir kaldırım buluyoruz aa ne görelim bi bakıyoruz araba bir güzel işgal etmiş yolumuzu:( artık elimde kalem kağıtla geziyorum o yorgunlukla o araçla ne kadar zorluklarla oralara geldiğimiz ama aracı yzüznden nasıl o işkencei çektiğimizi dokundura dokundura yazıp hakkımı helal etmediğimi de ekliyorum. çözüm olmadı belki ama dank etmiştir sanırım. aslında başımıza gelmeden anlamıyoruz, kabul ediyorum ben de çok kez park etmiştim hatta o rampadan kaldırıma arabayı sürmek çok daha kolay diye sevinirdim bile. dedim ya başa gelmeden anlayamıyoruz. bununla ilgili bir post hazırlayalım en kısa zamanda..
maşalalh sercan.kızımız büyümüş,yüncülere gider olmuş,Allah nazardan saklasın boncuğu....
YanıtlaSilmerdivenler burda çoğu sokakta arabalara uygun ama olamayn sokaklarda mevcut maalesef..
kevsercim bence mutlaka bir post hazırla bununla ilgili..gerçekten bebek arabaları için zor bir şey ki engellilerin durumunu düşünemiyorum. ben en kötü arabayı kucaklıyor geçiyorum bu zorlukları ama ya onlar??
YanıtlaSilosbilbumusacım keşke heryer sizin oralar gibi olsa...
çok sevindim ikinizin adına, meleğin yüncüyle ve yünlerle tanışması gerçekleşti demek...hayatı boyunca devam edecek bir ilişkini başlangıcı:)
YanıtlaSilbelki de değildir bilemiyorum:)
diğer konuda da haklısın biz bebek arabasıyla bile bazı yerlere girmeyi başaramıyoruz, onlar çok daha zor durumlarda kalıyor...
Allahım Sercan kızın maşallah çok tatlı:)
YanıtlaSilkpsszede umarım ömür boyu sürecek bir ilişki olur...annesinin örgü örmekten aldığı zevki inşallah kızımda alır.
YanıtlaSilelif ablacım çok teşekkür ederim...aklıma düşürdünüz ulus'u bak ben ona da hazırlanıyorum..sizden haber bekliyorum sakın unutmayın...
nazarlardan korunsun inşallah
YanıtlaSilbüyümüşte gezmelere çıkmış maşallah
Rabbim analı babalı büyütsün çok sevimli çok şeker bir kızın var sercancım..
YanıtlaSilMaşallah maşallah bebişe. Allah sağlık versin ve iyilerle karşılaştırsın. Ne iyi etmişsiniz. Haaa unutmadan bu beyaz yüncüyü hiç duymamıştım nerededir acaba?
YanıtlaSilsemracım demetcim çok teşekkürler...inşallah Allah hepimiizn bebeklerini, çocuklarını iyilerle karşılaştırır.
YanıtlaSildilekcim kocabeyoğlu pasajını biliyor musun?onun alt katında..bulvar tarafındna girince merdivenelrden aşağıya in biraz ilerleyince görürsün. aslında eminim biliyorsundur da adı dikkatini çekmemiştir.
oh maşallah yüncülere de gidilmiş:)biz de gittik kızımla geçenlerde ama o hiç uyanmadı:)))havalar ısındıkça eve giremeyiz artık dimi canım..sevgiler..
YanıtlaSilMaaşAllah prenses büyümüş annesiyle yüncüleride gezermiş:))..Allah bağışlasın canım çok tatlı kuzucuğun..
YanıtlaSilEvet evet biliyorum ve her zaman gittiğim bir yüncüdür ama demekki adını bilmiyormuşum. Teşekkür ederim açıklama için.
YanıtlaSilBenimde 2 kızım var biri 13 biri 2 yaşında.
YanıtlaSilSadece büyük kızım varken, kızılay, ulus gibi evimden uzak mesafelere çok nadir giderdim, ama küçük kızım olunca oralar bana hayal olmuştu. Canımda o kadar çok gitmek istedi ki, birde hobi dünyasına dalınca, ihtiyaçları gidermek için Kızılaya ulusa gitmek gerekiyor.
Bende küçük kızımla ilk gidişimde çok tedirgindim, ya durmazsa, ya ağlarsa diye düşündüm. Büyük kızımın yanımda olması bana kolaylık sağladı tabi. :)